Άδεια ,δυο μάτια ,κοιτάζουν σαν μέσα από το ταξίδι τους να βλέπουν τα μελλούμενα .
Ένα μικρό σινιάλο , ένα απαλό κάλεσμα να ντύσει την θλίψη με κορμί δυνατό.
Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε . Μέσα στην πόλη .Αργοναύτες σε μια σπίθα .
Χα!
Λες, όταν τρέχεις με εκατό στο δρόμο να συναντήσεις άραγε τον εαυτό σου; Που την προηγούμενη μέρα, στον ίδιο δρόμο, πήγαινε σημειωτόν;
Θέλω να πω ,πως αφού την μια ήσουν στο σημειωτόν, και έφαγες την μέρα σου αμίλητος και ακούνητος ,και την επόμενη τρέχεις, λογικά κάποια στιγμή ,δεν πρέπει να σε προλάβεις; Να σε συναντήσεις; Να σε δεις από το διπλανό παράθυρο , η ακόμα καλύτερα να σου κορνάρεις και να σου παίξεις τα φώτα; Να σου φωνάξεις κιόλας.
Άντε! Κουνήσου!
Να βγει και ο εαυτός σου από το μπροστινό αυτοκίνητο και να σου κάνει τσαμπουκά . Να παίξεις ξύλο στην τελική εσύ με σένα . Ε;
Όχι; Δεν νομίζω ε;
Τελικά άμα δεν σε συναντήσεις , τι αποδεικνύει αυτό;
Ότι ο χρόνος δεν έχει ταχύτητα ;
Λόγια, λόγια ,λόγια.
Να, σαν όταν πας σε ένα μαγαζί μικρό και ήσυχο , με απαλή μουσική , και που και που ,αυτή την ηρεμία ,ταράζει η φωνή μιας γυναίκας ,που μιλάει ασταμάτητα και δυνατά.
Λέει , λέει , λέει. Λες και ανακάλυψε πρώτη φορά την φωνή . Το τι λέει δεν έχει σημασία . Συνήθως δε λέει τίποτα .Απλά μιλάει συνεχώς, θορυβεί. Βέβαια νομίζω ότι αυτο που στην ουσία χρειάζεται είναι ένας οργασμός. Μετά θα είναι καλύτερα .Και άντρες μπορεί να ακούσεις να μιλάνε ακατάπαυστα και δυνατά χωρίς να έχουν κάτι να πουν .Αλλά εκεί το κόλπο του οργασμού δεν πιάνει. Κατά βάση νομίζω ότι αυτό το κάνουν γιατι εχουν δυσλειτουργία, και δεν μπορούν να έχουν στύση . Για αυτό μιλάνε πολύ και αυτοί . Έκανα αυτό τότε , παλιά που είχα πάει , ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Και όλο το σινάφι μαζί .Θόρυβος και σήμα κίνδυνου .
Ή, σαν αυτό που είδα περαστικός από ένα μπλοκι στο πλάι αναρτημένο με μεγάλα γράμματα .
Το μέγεθος μετράει.
Όπα ρε μεγάλε !
Μου θύμισε μια ανάρτηση που είχα κάνει παλιά ,σε ένα άλλο μπλοκ που είχα, και έλεγε...
Αφού το μέγεθος δεν έχει σημασία ,γιατί το αναφέρουμε συνέχεια;
Μικρή και περιεχτική ανάρτηση ,αλλά απάντηση δεν πήρα .
Πάντως αυτουνού μου ήρθε να του πω να την πιάσει και με τα δυο χέρια .
Και άμα περισσεύει να την τυλίξει και μια γύρω από την μέση του .
Δεν του το πα ,γιατί άλλη μια φορά έτυχε και πέρασα απο το μπλοκ του ,και του την είπα .
Τι να πεις ; μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που σα σηκώνεται να του παίρνει όλο το αίμα. Να μην αιματωνετε επαρκώς ο εγκέφαλος .
Ακου το μέγεθος μετράει .
Τι λέμε τώρα;
Μωρέ ένα του χρειάζεται . Να ενωθούν όλοι οι μικροτσουτσουνοι και να τον ξεπεράσουν .
Αμ πως!
Τελικά ,ξέρεις κάτι ; εμένα δε με ενοχλεί και η μοναξιά . Την γουστάρω . Είναι κάτι διαφορετικό από το να μιλάς .
Ας πούμε, μαζεύομαι σπίτι, και παίρνω την κιθάρα και αρχίζω και λειτουργώ.
Χα!
Λειτουργώ ,μπαίνω σε λειτουργία, κάνω λειτουργία.Όχι όπως οι παπάδες (που με διαβάζουν και αυτοί) αλλά να, μια άλλη λειτουργία, μουσική.
Απλώνεται μπροστά μου ο ναός της τέχνης και ηρεμούν τα μέσα μου, και γράφω στιχάκια και μουσικουλες –γιατί κατά βάση αυτό κάνω – και καθαγιάζομαι
Να, κάτι τέτοια στιχάκια.
Και έτσι κοιτώντας την πέμπτη ουσία
Από του βράχου την κορυφή
Κοίτα, η αντίθεση γεννάει μια αιτία
Που λέει στο ανύπαρκτο να γεννηθεί
Και να ρθει
Μουσική χα !
Ωραίο θέμα, αλλά με προβληματίζει , έχω παίξει σε πολλά άτομα –ακροατές και τους αρέσουν, μου λένε, έλα ρε κάνε κάτι με αυτά . Ε, και με τα πολλά το έκανα ,έκανα κάτι βρε παιδί . αλλά, δύσκολη φάρα οι μουσικοί δεν έρχονται να παίξουν με τίποτα!
Πολύ εγωιστές ρε παιδάκι μου ,δεν μαζεύονται . Άσε , που επειδή ασχολούμαι , και έχω γνωρίσει κάποιους , είναι πραγματικά να λύνεις κάβους . βλέπεις το καλλιτεχνικό μετερίζι του φτασμένου δημιουργού (που υποθέτω ότι ξεκινά από την ανάγκη του να πει κάτι, να δώσει βρε παιδί ) και αφού φαλιμεντιάσει την πέφτει στο μουνί .
Ναι καλά διάβασες στο μουνί .
Τι λέμε τώρα καλλιτεχνική ανησυχία βουρ στην κότα
Ναι σωστά το βλέπεις κότα.
Πενήντα αυτός είκοσι αυτή
Και αν σου κάτσει;
Για να μην παρεξηγούμαι , την αγαπάω την γυναίκα . Την θαυμάζω . Άμα διαβάσεις τις αναρτίσεις θα δεις ότι σε πολλά κύμαινα την εξυψώνω. Με τον δικό μου τρόπο ίσως , αλλά το κάνω .
Όμως φταίει και αυτή . Δεν κάθεται φρόνιμη .Είναι σαν αφού μπλέξει σε κάνα σκηνικό και της κάνουνε τα μούτρα κρέας, σηκώνετε και ξανά κακαρίζει .Και άμα βρει τελικά κάποιον που της στέκετε και δεν την αφήνει του λέει . Έτσι είμαι, αυτό που έκανες με πλήγωσε κτλ κτλ ...
Να, θυμάμαι μια κουβέντα με ένα φιλαράκι (περνάς ε; Γεια) που λέγαμε περί γυναίκας και μου είπε ...
Ρε συ ,γιατί κάθε γυναίκα που γνωρίζουμε ο πιο μεγάλος ερωτάς της είναι ο πρώην της; Τόσο καντέμηδες πια ; Νισάφι !
Έλεγα να σε πω και άλλα αλλά πέρασε η ώρα , την επόμενη θα σε πω για το πως φτιάχνουμε ντολμάδες .
Υγ. Μουσικουλα δεν έχει, έχει ένα παιχνίδι στην βάση της σελίδας που παίζει μουζικ..
Σε αφήνω δυο λινκ και άμα θες πάτα τα και άκουσε τα .
http://www.youtube.com/watch?v=I8NxOYt47NY
http://www.youtube.com/watch?v=5FTaVgqSiIk&feature=related
Σε ανοίγω και το μειλ και άμα τα έχεις σε εμ μπι θρι στείλτα μου, μου αρέσουν.
Γενικά έχω πάθει μια ελληνικοροκίαση .
Συμβουλή.Αν προσπαθήσεις να παίξεις το παιχνίδι , μην ψάξεις για λύση παιδέψου μαζί του αξίζει.
Ακόμα φιλικότερη συμβουλή για αυτό το «παιχνίδι» να θυμάσαι ... η παράνοια είναι μια πόρτα που εύκολα μπαίνεις αλλά δύσκολα βγαίνεις.
Υ.γ.2 προς νεόκοπους -και μη - δικηγόρους γιατρούς επιστήμονες σπουδαγμένους -και μη- εντός χώρας και εξωτερικού ,παρακαλούνται να αφήσουν το ξεπατίκωμα του Βάρναλη του Καρυωτάκη του Λειβαδίτη και λοιπών ποιητών και να σταματήσουν.
Η ποίηση δεν είναι ο χειρισμός της γλώσσας.Η γλώσσα είναι απλά ένα εργαλείο της.
Η ποίηση είναι ένα μικρό παιδί που τρέχει ξαφνικά σε ένα παρθένο μέρος που ποτέ πριν δεν είχε τρέξει τίποτα .
