Ένας τρομερός ήχος, σαν σλαπ ! με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι μου , και τραβώντας το μαύρο πανωφόρι μου από την συλλογή της νύχτας πετάχτηκα γρήγορα έξω...
Την ελαφριά μυρωδιά των γιασεμιών , διέκοπτε ένα υπόκωφο ωχ , ενώ η γη από κάτω ζητούσε να με μετακινήσει μοριακά για να μην κουράζομαι.
Έτσι , με έφερε μπροστά στο υπόκωφο ωχ!
Ο δημιουργός του, ήταν ένας άντρας χτυπημένος από γροθιά στο μάγουλο, γύρω στα σαράντα ,πεσμένος στην αυλή, στο δρόμο .
Τον έπιασα από το χέρι για να σηκωθεί , και τον ρώτησα τι έγινε...
Με χτύπησε η παγκοσμιοποίηση! Μου είπε...
Η παγκοσμιοποίηση; Έφτασε και δω ;
Ναι… Και είναι ανεξέλικτη , στην αρχή έμπαινε μες τα μπαρ με ξένες μουσικές, αλλοτινές. Αργότερα, έστειλε θρεμμένους τύπους να ξελογιάσουν τα κορίτσα μας .
Αγόρασε σπίτια, σε εξωτικές παραλίες και μετά, σιγά ,σιγά τάζοντας εξευγενισμό δουλειές και...
Τον διέκοψα.
Ω κακή Παγκοσμιοποίηση , και σένα; Γιατί σε χτύπησε ;
Για να με ληστέψει, για αυτό με χτύπησε , αυτό κάνει , κλέβει τον κόσμο – μου είπε καθώς τίναζε την σκόνη από πάνω του .
Αυτό είναι κακό είπα … πρέπει να την σταματήσουμε...
Μα πως;
Άκου... θα μαζέψουμε όλα τα σφιγμένα λουριά που υπάρχουν, και θα της επιτεθούμε...
Τόσα χρόνια από το Δίστομο ως τον Λαβρακα θα έχουν μαζευτεί πολλά .
Του είπα καθώς έτριβα τα χέρια μου.
Και πως θα τους πείσουμε; Με ρώτησε...
Άκουσε… Βλέπεις αυτό εδώ το κουτάκι ; Έχω μέσα το τέρας του παραλόγου αναπτύσσει από μηδέν σε εκατό παραφιλολογία πριν ο χρόνος κυλίσει θα τους πείσουμε!
Ναι ε;
Ναι... το συνάντησα πρώτη φορά στο δημοτικό ...Ήταν ένα πρωί, καθώς ο δάσκαλος άλλαζε την καραμέλα του , και μαζί και την διδασκαλία του λόγο εκλογικού αποτελέσματος ,που δεν μπόρεσα να τον παρακολουθήσω στο σκεπτικό του.
Την ελαφριά μυρωδιά των γιασεμιών , διέκοπτε ένα υπόκωφο ωχ , ενώ η γη από κάτω ζητούσε να με μετακινήσει μοριακά για να μην κουράζομαι.
Έτσι , με έφερε μπροστά στο υπόκωφο ωχ!
Ο δημιουργός του, ήταν ένας άντρας χτυπημένος από γροθιά στο μάγουλο, γύρω στα σαράντα ,πεσμένος στην αυλή, στο δρόμο .
Τον έπιασα από το χέρι για να σηκωθεί , και τον ρώτησα τι έγινε...
Με χτύπησε η παγκοσμιοποίηση! Μου είπε...
Η παγκοσμιοποίηση; Έφτασε και δω ;
Ναι… Και είναι ανεξέλικτη , στην αρχή έμπαινε μες τα μπαρ με ξένες μουσικές, αλλοτινές. Αργότερα, έστειλε θρεμμένους τύπους να ξελογιάσουν τα κορίτσα μας .
Αγόρασε σπίτια, σε εξωτικές παραλίες και μετά, σιγά ,σιγά τάζοντας εξευγενισμό δουλειές και...
Τον διέκοψα.
Ω κακή Παγκοσμιοποίηση , και σένα; Γιατί σε χτύπησε ;
Για να με ληστέψει, για αυτό με χτύπησε , αυτό κάνει , κλέβει τον κόσμο – μου είπε καθώς τίναζε την σκόνη από πάνω του .
Αυτό είναι κακό είπα … πρέπει να την σταματήσουμε...
Μα πως;
Άκου... θα μαζέψουμε όλα τα σφιγμένα λουριά που υπάρχουν, και θα της επιτεθούμε...
Τόσα χρόνια από το Δίστομο ως τον Λαβρακα θα έχουν μαζευτεί πολλά .
Του είπα καθώς έτριβα τα χέρια μου.
Και πως θα τους πείσουμε; Με ρώτησε...
Άκουσε… Βλέπεις αυτό εδώ το κουτάκι ; Έχω μέσα το τέρας του παραλόγου αναπτύσσει από μηδέν σε εκατό παραφιλολογία πριν ο χρόνος κυλίσει θα τους πείσουμε!
Ναι ε;
Ναι... το συνάντησα πρώτη φορά στο δημοτικό ...Ήταν ένα πρωί, καθώς ο δάσκαλος άλλαζε την καραμέλα του , και μαζί και την διδασκαλία του λόγο εκλογικού αποτελέσματος ,που δεν μπόρεσα να τον παρακολουθήσω στο σκεπτικό του.
σα τον πατέρα σου , που έμαθε το δεξί, δεξί; Ε, έτσι είχα πάρει πια τον δρόμο μου και δεν γινόταν να τον αλλάξω .
Έβλεπα τα άλλα παιδάκια που πήγαιναν από κει χτυπώντας με ξύλα το ένα το κεφάλι του άλλου και τρώγοντας γλειφιτζούρια, τραγουδώντας, ανοίγοντας κάνα κεφάλι αλλά δεν μπορούσα να επακολουθήσω...Ε, τότε με βρήκε το τέρας του παραλόγου –ή πιο πριν; Δε θυμάμαι…- και αποκτήσαμε την δική μας επαφή . θα τους πείσουμε σου λέω !
Ο χτυπημένος άντρας , άνοιξε το στήθος του και κοίταξε το βιολογικό του ρολόι … κλίνοντας το στήθος του μου είπε...
Χμμμ … θα σε βοηθαγα, αλλά η ώρα μου έχει περάσει και δεν προλαβαίνω.
Έπειτα, καθώς τράβηξε την άκρη του σακακιού του, άρχισε να λιώνει και να σαπίζει.
Ε ! Περίμενε ! Περίμενε! Το ξύλο σου ! ξέχασες το ξύλο σου φώναξα .
Αλλά…Μάταια ,είχε πια αποσυντεθεί.
Μόνο το κουστούμι του είχε μένει εκεί να τον θυμίζει...
Λογικό.
Ήταν από συνθετικό.
Το τέρας του παραλόγου , το σήκωσε από τον δρόμο διπλώνοντας το , πέρασε το αριστερό χέρι του αγκαλιάζοντας με στον αριστερό ώμο μου και μου είπε...
Καλύτερα να το κρατήσουμε… με αυτή την παγκοσμιοποίηση μπορεί και να το χρειαστούμε. …
Έβλεπα τα άλλα παιδάκια που πήγαιναν από κει χτυπώντας με ξύλα το ένα το κεφάλι του άλλου και τρώγοντας γλειφιτζούρια, τραγουδώντας, ανοίγοντας κάνα κεφάλι αλλά δεν μπορούσα να επακολουθήσω...Ε, τότε με βρήκε το τέρας του παραλόγου –ή πιο πριν; Δε θυμάμαι…- και αποκτήσαμε την δική μας επαφή . θα τους πείσουμε σου λέω !
Ο χτυπημένος άντρας , άνοιξε το στήθος του και κοίταξε το βιολογικό του ρολόι … κλίνοντας το στήθος του μου είπε...
Χμμμ … θα σε βοηθαγα, αλλά η ώρα μου έχει περάσει και δεν προλαβαίνω.
Έπειτα, καθώς τράβηξε την άκρη του σακακιού του, άρχισε να λιώνει και να σαπίζει.
Ε ! Περίμενε ! Περίμενε! Το ξύλο σου ! ξέχασες το ξύλο σου φώναξα .
Αλλά…Μάταια ,είχε πια αποσυντεθεί.
Μόνο το κουστούμι του είχε μένει εκεί να τον θυμίζει...
Λογικό.
Ήταν από συνθετικό.
Το τέρας του παραλόγου , το σήκωσε από τον δρόμο διπλώνοντας το , πέρασε το αριστερό χέρι του αγκαλιάζοντας με στον αριστερό ώμο μου και μου είπε...
Καλύτερα να το κρατήσουμε… με αυτή την παγκοσμιοποίηση μπορεί και να το χρειαστούμε. …
