Κυριακή

Tραγούδια


Ξύπνησα το πρωί και τα όνειρα τρέχανε αλόγιστα στο δωμάτιο
Άρπαξα το τσουβάλι και άρχισα να τα χώνω μέσα
Ποιος θέλει όνειρα παρά περά από την στιγμή που τους αρμόζει ;
Θέλω να πω είναι όμορφα αλλά αν τα κουβαλάς όλη την ώρα βαραίνεις και γίνονται και εφιάλτες
Ήθελα να καθαρίσω και τον ουρανό από πάνω μου , έτσι τα τσουβάλιασα και τράβηξα για τον κάδο
Ο γείτονας βγήκε να με προϋπαντήσει
Όχι εδώ μου είπε εδώ βάζουμε την βλακεία, τα όνειρα τα πετάμε στην πόλη
Κοίταξα τον κάδο
Τον έχετε γεμίσει του είπα
Άνοιξε το ντουλαπάκι στο στήθος στου και μου έδηξε μέσα με το δάχτυλο
Ε, έχουμε εργοστάσιο παραγωγής μου είπε χαμογελώντας απαλά
Ένα ροδοκόκκινο τοπίο και διάφορες καμινάδες με καπνούς φάνηκαν μέσα του
Έκλισα το ντουλαπάκι και του χαμογέλασα
Στην πόλη; Στην πόλη…
Τράβηξα ένα νήμα της ζωής μου και το πέταξα προς το νέφος .
Γαντζώθηκε σε καίριο σημείο έφερα το τσουβάλι στην πλάτη και άφησα το νέφος να με τραβήξει προς το μέρος του
Ένα απαλό αεράκι φύσηξε και με απογείωσε, προς το μέρος της πόλης
Οι πρωινές ακτίνες του ήλιου με κτύπαγαν στο πρόσωπο
Χαμογέλασα
Κοίτα , σκέφτηκα, κάποιοι μπορούμε να πετάμε στο μαύρο
Οι παλμοί μου άρχισαν να ανεβαίνουν και ένιωσα τις σφαίρες μου να αναδύονται μέσα μου
Άλλες διάφανες άλλες χρωματιστές
Το νήμα είχε γραπώσει κέντρο και έτσι αφού ο άνεμος με έστειλε στο κέντρο της πόλης άρχισα να στροβιλίζομαι γύρω της και να κατεβαίνω στο κέντρο της πόλης
Γκρίζα κτίρια
Μαύροι δρόμοι
Σκούρα πράγματα
Ένας έρωτας καθόταν γυρισμένος με το πρόσωπο στον τοίχο , τον πλησίασα , και τον χάιδεψα στην πλάτη
Ε! του είπα τι κάνεις έτσι γυρισμένος με το πρόσωπο στον τοίχο ;
Έμεινε ακούνητος αναπόσπαστος να κοιτάζει τον τοίχο εδώ μου είπε ήταν ένα τοπίο που λάτρευα να βλέπω
Γύρισε το κεφάλι τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα
Τον ακούμπησα απαλά στην πλάτη
Τυχερός είσαι αν μπορείς να ξεσπάς είπα
Σήκωσε το κεφάλι και πέταξε ψηλά προς τον ουρανό ελεύθερος
Σαν να άνοιξε μια τρύπα στο μαύρο για λίγο, και φάνηκε ο ουρανός καθάριος
Σήκωσα το κεφάλι και χαμογέλασα
Άφησα το τσουβάλι στο πεζοδρόμιο και τα όνειρα βρίσκοντας ευκαιρία ξεχύθηκαν στο δρόμο έφυγαν ελεύθερα στο παρόν .
Αστράφτοντας ενώθηκαν μαζί του.
Ήξερα
Άλλα θα γίνονταν τραγούδια
Άλλα θα φώτιζαν για μια στιγμή την ζωή
Και άλλα θα έμεναν όπως τους αρμόζει

Άπιαστα.