Τρίτη

Το σκηνικό









Πήρε η ζωή μου ξανά το ανηφόρι



Και περπατάω μόνος σκεφτικός


Σκέφτομαι μέσα στο δικό μου ζόρι


Μην έμεινα στη δείλια μου πιστός






Βλέπω τους ανθρώπους γύρω μ’ άδεια μάτια


Και βλέπουνε τον δρόμο σκοτεινό


Μονολογούνε , σηκώνουνε τα πέτα


Δε θέλει κόπο να βρεις το κακό






Μα ό,τι λεω το βλέπεις φαντασίες


Και πάντα μου προτείνεις το σωστό


Και θα βρεθούμε σε νέες ουτοπίες


Να χρωματίσουμε το σκηνικό






Πάρε τα σύρματα, φτιάξε περιφράξεις


Να έχεις σε σήματα τις εντολές


Και προς το άγνωστο, τρέχα να προφτάσεις


Μη σε προλάβουνε οι ένοχες






Γιατί υπάρχουμε; Αν ψάχνεις την αιτία


Είναι για να έχει τόπο η συμφορά


Εδώ η αγάπη κατάντησε λαγνεία


Και η λαγνεία έγινε μαγκιά






Μα ό,τι λεω το βλέπεις φαντασίες


Και ό,τι λες είναι τα σωστά


Και θα βρεθούμε σε νέες ουτοπίες


Και θα προσφέρουμε κοινωνικά






Κάνω τα όνειρα στο βράχο όλα κομμάτια


Και τραγουδάω τις ανατροπές


Είμαι ο τύπος που κάνει φασαρία


Και έχει κλειδιά για όλες τις φυλακές






Μες την ζωή σου χόρεψε σαν ζέβρα


Κοίτα σαν αίλουρος την ανατολή


Του κεραυνού προσπέρασε το ρεύμα


Και ένα τραγούδι πες στην αστραπή






Και θα βρεθούμε σε νέες ουτοπίες


Να λύσουμε τις όποιες διαφορές


Θα καταλήξουμε σε ωραίες συμφωνίες


Ή θα τελειώσουμε με απειλές