Γεια σου
δε ξέρω αν με ακούς
Έλα μέσα
Πραγματικά
έχω ένα σκοτεινό δωμάτιο να σου δείξω
Έλα, είναι στο υπόγειο
έχω συναισθήματα σε μπουκάλια
Θες να δοκιμάσουμε λίγο πόνο ;
Βρίσκετε σε τόσα κρυμμένα πράματα
Ηρέμησε
Μια ένεση ενημέρωσης πρώτα
Απλά καθημερινά γεγονότα
Της ζωής σου
Τα ασήμαντα πρώτα ε;
Ήξερες ότι η αηδία κυκλοφορεί έτσι;
Μόνο έρωτες έβλεπες στον ορίζοντα
Και εσύ γινόσουνα τα κύματα
Μα όταν στέγνωσαν τα χείλια σου
η σκόνη έγινε είναι σου
και έπεσες στον άγνωστο τόπο
και ούτε που καταλαβαίνεις το άγνωστο
σαν παιδί έπαιζα με ότι δεν είσαι
και αυτό που φτιάξανε
ένας βολεμένος απορημένος άνθρωπος
εντάξει
θες μια κάψουλα αναγούλας ακόμα;
θα νιώσεις ένα πρήξιμο
το παράθυρο είναι ανοιχτό
για να νιώσεις λίγο το άρρωστο
μπορείς να σηκωθείς ;
δεν είναι όμορφο αυτό;
Ωραία
Την ώρα που πας να φωνάξεις
Βλέπω τον βράχο που κρύβει την φωνή σου
Τον πάγο πάνω στα χείλια σου
Που σου ψιθυρίζει
Άστο μωρέ είναι ώρα να φύγουμε
Δεν υπάρχουν ελπίδες στα μέρη που κάθεσαι
Τα πλοία της ζωής ταξιδεύουν
Και συ μόνο κοιτάς τα κύματα
Το είναι σου στεγνώνει
Στα μέρη που κάθεσαι
Όταν ήμουν παιδί αναρωτιόμουν
αν ο ουρανός λάμπει μες τα μάτια μου
ήμουν αυτό που κοίταγα
έμαθα ότι άγγιζα με τα δάχτυλα μου
μα το παιδί έχει μεγαλώσει
και αυτό έχει φύγει
και έτσι απέναντι σου βλέπεις
κι ας τραβάς το βλέμμα σου κάτω
έναν βολεμένο απορημένο άνθρωπο
