Πέρα από τον ήχο της μελωδίας που στάζει στον ορίζοντα , και τα δάχτυλα της δημιουργίας που κινούν τα νήματα αυτού του κόσμου, υπάρχει ένας τόπος που λέγετε ο τόπος της διαφάνειας.
Συνήθως δεν τον βλέπουμε γιατί μπροστά του υπάρχει ένα πηγάδι που πέφτουμε μέσα του και το ονομάζουμε σύμπαν .Αν όμως καταφέρεις και το πηδήξεις και περπατήσεις στον κορμό του, βλέπεις πολλούς άλλους κόσμους που αιωρούνται δίπλα και μπορείς να τους δονήσης με το δάχτυλο σου .
Άμα δεν ξεχαστείς και προχωρήσεις κατά το ηλιοβασίλεμα βγαίνεις στον κόσμο των αόρατων
Εκεί , σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένας πλανήτης που μοιάζει με τον δικό μας αλλά δεν είναι ο δικός μας.
Ο πλανήτης είχε ένα στοιχείο μοναδικότητας σε σχέση με τους υπόλοιπους κόσμους. Ήταν όλος θάλασσα και πάνω του είχε ένα μικρό νησί και οι άνθρωποι γεννιόντουσαν στις άκρες της θάλασσας κατευθείαν από την γη στα νωπά σημεία των παραλιών , και ήταν όλοι άντρες .
Υπήρχε μόνο μια γυναίκα σε όλο τον πλανήτη η Ελ Σαντέρ η οποία ζούσε εκεί από την αρχή του κόσμου και ήταν πάντα νέα στην ηλικία των είκοσι δυο περίπου χρόνων .
Φρόντιζε τους άντρες σαν παιδιά της ,αργότερα σαν συντρόφους και εραστές της και στα τελειώματα τους , τους αναγνώριζε την σοφία τους.
Αλλά και οι άντρες την αγαπούσαν πολύ .
Κατά κάποιο τρόπο , που η φύση μας επιβάλει οι ερωτικές επαφές γίνονταν τα βράδια στο όνειρο που δεν έμοιαζε καθόλου με το δικό μας ονειρικό κόσμο και έτσι, ζούσαν αρμόνικα για πολλούς αιώνες αλλά μια εποχή η Ελ Σαντέρ μελαγχόλησε .
Τότε , πάνω από τον μικρό αυτόν πλανήτη μαζεύτηκαν μαύρα σύννεφα και άρχισαν καταρρακτώδες βροχές .
Οι άντρες βλέποντας την κατάσταση άρχισαν να μελαγχολούν και αυτοί με την σειρά τους και σιγά, σιγά τα σκοτινά πέπλα του πανικού άρχισαν να τσακίζουν τα κόκαλα τους .
Ένα βράδυ στην καλύβα του Όμορε συγκεντρώθηκαν όλοι οι άντρες τρομαγμένοι μέσα στις αστραπές για να συζητήσουν τι μπορούν να κάνουν.
Έπιναν το Σάλμι ένα αφρώδες κρασί που έφτιαχναν και άρχισαν να συζητούν για την μελαγχολία της Ελ Σαντέρ και όταν το μεσονύχτι άπλωσε τα κυριευτηκά νύχια του πάνω από την θάλασσα ο Λαφού ο θηρευτής είπε…
Στο Όρος Λιμνάρ μένει ο Μπάλκοθ ο αρνητής , είναι ο μόνος που η ηλικία του ισούστε με της Ελ Σαντέρ και ο μόνος που δεν έχει ξαπλώσει μαζί της μέχρι σήμερα .
Συνήθως δεν τον βλέπουμε γιατί μπροστά του υπάρχει ένα πηγάδι που πέφτουμε μέσα του και το ονομάζουμε σύμπαν .Αν όμως καταφέρεις και το πηδήξεις και περπατήσεις στον κορμό του, βλέπεις πολλούς άλλους κόσμους που αιωρούνται δίπλα και μπορείς να τους δονήσης με το δάχτυλο σου .
Άμα δεν ξεχαστείς και προχωρήσεις κατά το ηλιοβασίλεμα βγαίνεις στον κόσμο των αόρατων
Εκεί , σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένας πλανήτης που μοιάζει με τον δικό μας αλλά δεν είναι ο δικός μας.
Ο πλανήτης είχε ένα στοιχείο μοναδικότητας σε σχέση με τους υπόλοιπους κόσμους. Ήταν όλος θάλασσα και πάνω του είχε ένα μικρό νησί και οι άνθρωποι γεννιόντουσαν στις άκρες της θάλασσας κατευθείαν από την γη στα νωπά σημεία των παραλιών , και ήταν όλοι άντρες .
Υπήρχε μόνο μια γυναίκα σε όλο τον πλανήτη η Ελ Σαντέρ η οποία ζούσε εκεί από την αρχή του κόσμου και ήταν πάντα νέα στην ηλικία των είκοσι δυο περίπου χρόνων .
Φρόντιζε τους άντρες σαν παιδιά της ,αργότερα σαν συντρόφους και εραστές της και στα τελειώματα τους , τους αναγνώριζε την σοφία τους.
Αλλά και οι άντρες την αγαπούσαν πολύ .
Κατά κάποιο τρόπο , που η φύση μας επιβάλει οι ερωτικές επαφές γίνονταν τα βράδια στο όνειρο που δεν έμοιαζε καθόλου με το δικό μας ονειρικό κόσμο και έτσι, ζούσαν αρμόνικα για πολλούς αιώνες αλλά μια εποχή η Ελ Σαντέρ μελαγχόλησε .
Τότε , πάνω από τον μικρό αυτόν πλανήτη μαζεύτηκαν μαύρα σύννεφα και άρχισαν καταρρακτώδες βροχές .
Οι άντρες βλέποντας την κατάσταση άρχισαν να μελαγχολούν και αυτοί με την σειρά τους και σιγά, σιγά τα σκοτινά πέπλα του πανικού άρχισαν να τσακίζουν τα κόκαλα τους .
Ένα βράδυ στην καλύβα του Όμορε συγκεντρώθηκαν όλοι οι άντρες τρομαγμένοι μέσα στις αστραπές για να συζητήσουν τι μπορούν να κάνουν.
Έπιναν το Σάλμι ένα αφρώδες κρασί που έφτιαχναν και άρχισαν να συζητούν για την μελαγχολία της Ελ Σαντέρ και όταν το μεσονύχτι άπλωσε τα κυριευτηκά νύχια του πάνω από την θάλασσα ο Λαφού ο θηρευτής είπε…
Στο Όρος Λιμνάρ μένει ο Μπάλκοθ ο αρνητής , είναι ο μόνος που η ηλικία του ισούστε με της Ελ Σαντέρ και ο μόνος που δεν έχει ξαπλώσει μαζί της μέχρι σήμερα .
Τον έχω συναντήσει να κυνηγάει στα βουνά ελάφια τρέχοντας πλάι τους και τον έχω δει να τα γραπώνει από τα κέρατα και να τα τιθασεύει.
Πρέπει να του μιλήσουμε και να ακούσουμε τι έχει να μας πει
Μια παγερή ανησυχία απλώθηκε στα τσακισμένα κορμιά τους αναγκάζοντας τους να ανακαθίσουν στα καθίσματα τους για λίγο και να μουρμουρίσουν.
Τον Μπάλκοθ οι άντρες αυτού του κόσμου τον σέβονταν και τον φοβόνταν σαν θεό.
Είχε την ικανότητα να γιατρέψει τις πιο βαθιές αρρώστιες , μα μπορούσε να κάνει και το πιο μεγάλο κακό.
Αφού πέρασε λίγος χρόνος έτσι ,η ανησυχία σέρβιρε λίγο Σαλμί στην μουρμούρα που λίμαρε περήφανη τα νύχια της καθιστή πάνω στον κομό βλέποντας τι είχε καταφέρει.
Πρέπει να του μιλήσουμε και να ακούσουμε τι έχει να μας πει
Μια παγερή ανησυχία απλώθηκε στα τσακισμένα κορμιά τους αναγκάζοντας τους να ανακαθίσουν στα καθίσματα τους για λίγο και να μουρμουρίσουν.
Τον Μπάλκοθ οι άντρες αυτού του κόσμου τον σέβονταν και τον φοβόνταν σαν θεό.
Είχε την ικανότητα να γιατρέψει τις πιο βαθιές αρρώστιες , μα μπορούσε να κάνει και το πιο μεγάλο κακό.
Αφού πέρασε λίγος χρόνος έτσι ,η ανησυχία σέρβιρε λίγο Σαλμί στην μουρμούρα που λίμαρε περήφανη τα νύχια της καθιστή πάνω στον κομό βλέποντας τι είχε καταφέρει.
Την έπιασε αλά μπρατσέτα, και χτυπώντας το παράθυρο ανοίγοντας το πήδηξαν στο χάος Άπ' όπου προέρχονται .
Την στιγμή που έσκαγε ο κεραυνός αστράφτοντας και αχνίζοντας στον κήπο,ο καθαρός αέρας καθάρισε και τα μυαλά των αντρών, και σηκώνοντας τα ποτήρια είπαν ...
Στον Μπάλκοθ!
Η καταιγίδα κόπασε και οι κουκουβάγιες με τα νυχτοπούλια άρχισαν να ακούγονται.
Το ξημέρωμα θα κίναγαν για τον Μπάλκοθ .
Μέσα από τον σεννεφένιο ορίζοντα η μέρα άρχισε να δρασκελίζει σιγά, σιγά την χλόη
Έζεψαν τα ζώα και με την ηλιόλουστη αυγή ξεκίνησαν για το Όρος Λιμνάρ καθώς ανέβαιναν μια ομίχλη και ένα ψιλοβρόχι τους τύλιξε δυναμώνοντας σιγά , σιγά και όταν ξέσπασε καταρρακτωδώς και φοβηθήκαν ο Μπάλκοθ φάνηκε μπροστά τους
Έμοιαζε με νεαρό άντρα.
Στον Μπάλκοθ!
Η καταιγίδα κόπασε και οι κουκουβάγιες με τα νυχτοπούλια άρχισαν να ακούγονται.
Το ξημέρωμα θα κίναγαν για τον Μπάλκοθ .
Μέσα από τον σεννεφένιο ορίζοντα η μέρα άρχισε να δρασκελίζει σιγά, σιγά την χλόη
Έζεψαν τα ζώα και με την ηλιόλουστη αυγή ξεκίνησαν για το Όρος Λιμνάρ καθώς ανέβαιναν μια ομίχλη και ένα ψιλοβρόχι τους τύλιξε δυναμώνοντας σιγά , σιγά και όταν ξέσπασε καταρρακτωδώς και φοβηθήκαν ο Μπάλκοθ φάνηκε μπροστά τους
Έμοιαζε με νεαρό άντρα.
Παρόλη την ηλικία του ωστόσο ,όλη η στάση του σώματος του πρόσδιδε δύναμη
Τι θέλετε ;Ρώτησε
Ξεπέζεψαν τα ζώα , χαμήλωσαν τα κεφάλια και του είπαν ...
Αφού τους άκουσε προσεκτικά είπε .
Θέλετε να μάθετε τι ζητάει η Ελ Σαντέρ;
Σύμφωνα με τους μύθους στην άκρη του κόσμου υπάρχει μια γέφυρα του χρόνου.
Τι θέλετε ;Ρώτησε
Ξεπέζεψαν τα ζώα , χαμήλωσαν τα κεφάλια και του είπαν ...
Αφού τους άκουσε προσεκτικά είπε .
Θέλετε να μάθετε τι ζητάει η Ελ Σαντέρ;
Σύμφωνα με τους μύθους στην άκρη του κόσμου υπάρχει μια γέφυρα του χρόνου.
Πρέπει να φτάσετε εκεί με βάρκες, και αφού την βρείτε ,να την σεργιανίσετε , και να βγείτε στα παλάτια του ήλιου.
Εκεί, υπάρχει ένα φυτό που ο ανθός του είναι ο ανθός της χαράς .
Με αυτόν θα γιατρευτεί η Ελ Σαντέρ
Αλλά προσοχή!
Πρέπει να τον πάρετε με την δύση του ήλιου και να ξαναπεράσετε την γέφυρα με την ανατολή αλλιώς σας περιμένει ο χαμός…
Αφού συμβουλευτήκαν τον Μπάλκοθ και αποχώρισαν ,συμφωνήσαν να ξεκινήσουν την εκστρατεία όλοι οι νέοι και να μένουν μονό τα παιδιά και οι γεροντότεροι πίσω
Ρίχτηκαν στην μαύρη θάλασσα του απώτερου και χάθηκαν στον ορίζοντα
Πέρασαν χρόνια πολλά και δεν ξανάκουσαν ποτέ για αυτούς
Μονό κανένα συντρίμμι από βάρκα έρχονταν στις ακτές
Και τότε οι γεροντότεροι κατάλαβαν
Δεν θα καταλάβαιναν ποτέ την γυναικεία φύση γιατί ,είχε νοιαστεί τόσο για αυτούς που έχασε τον εαυτό της .
Εκεί, υπάρχει ένα φυτό που ο ανθός του είναι ο ανθός της χαράς .
Με αυτόν θα γιατρευτεί η Ελ Σαντέρ
Αλλά προσοχή!
Πρέπει να τον πάρετε με την δύση του ήλιου και να ξαναπεράσετε την γέφυρα με την ανατολή αλλιώς σας περιμένει ο χαμός…
Αφού συμβουλευτήκαν τον Μπάλκοθ και αποχώρισαν ,συμφωνήσαν να ξεκινήσουν την εκστρατεία όλοι οι νέοι και να μένουν μονό τα παιδιά και οι γεροντότεροι πίσω
Ρίχτηκαν στην μαύρη θάλασσα του απώτερου και χάθηκαν στον ορίζοντα
Πέρασαν χρόνια πολλά και δεν ξανάκουσαν ποτέ για αυτούς
Μονό κανένα συντρίμμι από βάρκα έρχονταν στις ακτές
Και τότε οι γεροντότεροι κατάλαβαν
Δεν θα καταλάβαιναν ποτέ την γυναικεία φύση γιατί ,είχε νοιαστεί τόσο για αυτούς που έχασε τον εαυτό της .
