Όταν τελειώσει η μουσική σβήσε τα φώτα

Μη περιμένεις να φανώ

μέσα στο φως

σαν ισοβίτης το σκοτάδι

θα γυρεύω

και από τα κάγκελα

που χτίσαμε εκτός

θα ψάχνω τρόπο να ρχόμαι
και να σε κλέβω

-Πoιο είναι το τέρμα ;
Ο νεαρός ρώτησε τον οδηγό του λεωφορείου .
Ο οδηγός δεν απάντησε , έστρεψε το λεωφορείο για τη δυτική πλευρά της πόλης και σταμάτησε το λεωφορείο στο φανάρι, περιμένοντας το τραμ να περάσει.

Τόσα όνειρα στηριγμένα σε ένα χαρτοφύλακα, ήταν δεν ήταν δεκαεννιά χρόνων τον είχαν ανακαλύψει μια βραδιά σε ένα κουτούκι που έπαιζε τραγούδια με την κιθάρα του.

-Εσύ θα γίνεις μεγάλος σταρ .

Του είπαν .

Το λεωφορείο έφτασε στον προορισμό του και σε λίγο έφτασε στην είσοδο της Βγάλτε Φράγκα records η γραμμάτια τον υποδέχτηκε .

-Καλημέρα σας

-Καλημέρα

-Ο κύριος διευθυντής θα σας δεχτεί αμέσως .
Αμέσως! ο κύριος διευθυντής θα τον δεχόταν αμέσως . Τι χαρά! προχώρησαν ένα μεγάλο χώρο πήγαν αριστερά μετά δεξιά ανέβηκαν κάτι σκάλες κι αφού κατάφεραν και χάθηκαν τελείως βγήκαν στο οβάλ γραφείο .
Κι αν αποφάσισα

να ζω τη ζωή μου

δίχως δείχτη ασφάλειας

από μικρός
Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στο μυαλό του ήταν σε έξαρση .
- Ο! τι ανόητη που είμαι δεν είναι αυτό!Είπε χασκογελώντας η γραμματέας φέρνοντας το αριστερό της χέρι μπροστά στο στόμα της καλύπτοντας ελαφρά τα χείλη
Ο νεαρός την κοίταξε απορημένος .

Έπειτα στρέψαν πάλι σε κάτι σκάλες ανέβηκαν μερικούς ορόφους και βγήκαν σε ένα τεράστιο χώρο.

Η γραμμάτια του ορόφου που τους είδε χασκογέλασε φέρνοντας το αριστερό της χέρι μπροστά στο στόμα της .

Άνοιξαν μια πόρτα και βγήκαν στο απόλυτο σκοτάδι

- Τι είναι εδώ ; ρώτησε ο νεαρός

-Ένα δωμάτιο που έχει καεί η λάμπα !
Και συνέχισαν την πορεία τους ανέβηκαν πάλι κάτι σκάλες και βγήκαν σε μια μεγάλη αίθουσα .
Ντύνει η βόλτα την ζωή μου κονσέρβα
σε ένα ράφι σκονισμένη και τέρμα

η γραμματέας του ορόφου κοιτούσε αποσβολωμένη έχοντας φέρει το χέρι της μπρος το πρόσωπο της το βλέμμα της ήταν χαμένο , έμοιαζε σαν να είχε χαθεί εκεί από πάντα.

-Φτάνουμε είπε η γραμματέας

Άνοιξαν μια πόρτα και είδε έναν μουσικό πιασμένο που γυρνούσε πάνω σε κάτι γρανάζια μιας μηχανής σε όχι και τόσο ευχάριστη θέση .

Στην άκρη του δωματίου φάνηκε μια πόρτα το δωμάτιο θα πρέπει να είναι τεράστιο γιατί η πόρτα του φαίνονταν στο μέγεθος ενός καφασιού .

Άρχισαν να προχωράνε προς αυτήν μα η πόρτα δε μεγάλωνε έφτασαν σε αυτή , είχε το μέγεθος ενός καφασιού !

Η γραμματέας άνοιξε την πόρτα γονάτισε και σύρθηκε μέσα.

-έλα! από δω του είπε .

Ήταν η σειρά του να κοιτάει αποσβολωμένος .

-Ακολούθησε με του είπε
άρχισε και αυτός να σέρνετε μες το λαγούμι
Μετά από σούρσιμο άρχισε να βλέπει φως είδε την γραμματεία να βγαίνει από την τρύπα, και σύντομα θα ακολουθούσε και αυτός. Βγήκαν σε ένα φωτεινό λιβάδι
Μου χαμογέλασε ένα έξυπνο δείλι
πως θα ρθει λεει η αυγή να ανατείλει
-Τι είναι αυτό; Την ρώτησε

-λιβάδι! Του απάντησε.
Δεν είναι ωραίο;
- τι είσαι; Την ξαναρώτησε...

- Μούσα του απάντησε...

Όλες η γραμματείς εκεί μέσα είμαστε μούσες

Ο νεαρός δε χρειάστηκε τίποτα άλλο την πήρε και έφυγαν .

Ο ηλεκτρολόγος μπήκε μες το σκοτεινό δωμάτιο και άλλαξε την λάμπα τράβηξε το σχοινί του διακόπτη και ... Στην άκρη του δωματίου καθόταν ο διευθυντής ακούνητος με ένα βλέμμα σαν της γραμματέας απ έξω. Αριστερά του ο δικηγόρος με γυρισμένο το κεφάλι του αριστερά κρατώντας κάποια έγγραφα κάθετα πάνω στο γραφείο. Θα έμεναν έτσι ώσπου να ερχόταν ο επόμενος ταλαντούχος να υπογράψει βλέπεις... Αυτή είναι η δουλεία τους .