-Ο μοντιε !έχω τέσσερα σπίτια στο διάστημα και δεν ξέρω ποιο να κατοικήσω, ζαμεν περτρικουα!
(έκφραση απ’ την διάλεκτο ,σημαίνει τα θελα και τα ‘παθα.)
Τούτο το σύμπαν είναι προσοδοφόρο για το κέρδος, δεν εξηγούνται αλλιώς οι σκαπανείς, δεν μπορεί να φταιει μόνο η οδοντοστοιχία τους Θα υπάρχουν βαθύτερα αιτία δε συμφωνείτε;
- Τι να σας πω κύριε κανίβαλε, από τότε που φάγαμε τους τελευταίους οι έρευνες τελμάτωσαν...
ο! Τσίμπλα τούτη ....( μ’ ανοιχτά μάτια ) ... άσχημο γεγονός in deed... Μα αναγκαίο οι μισθοί βλέπετε ...
- Και τα δώρα του Πάσχα!!! ...
-Ο!!! Πραγματικά και το ασφαλιστικό...
-Δεν νιώθετε μια ασφάλεια τώρα;
-Τουλάχιστον μπορώ να βγάλω την γλώσσα μου ελευθέρα στον αέρα χωρίς κάποιος να καταλάβει την ειρωνεία μου.
-Ειρωνικός ; εσείς ; (Καθώς του φορούσε το παλτό από το δέρμα των σκαπανέων, στην πλάτη δέσποζε η δικιά μου φάτσα με την πλούσια χαίτη πανάκριβο...)
Είστε το ποιο αγαθό πλάσμα που υπάρχει ...
-Τούτη πόλη!!(Στα γαλλικά του αυτός καταλαβαίνετε...)καμία φορά ασφυκτιώ ωστόσο...
- Εξάλλου δεν κάναμε και τίποτα κακό ... Υπόφεραν...
-Κάλο μου μίασμα ...Τι τέλειος σύντροφος που είστε ...(Αγαπιόντουσαν πλατωνικά...)
-Κύριε κανίβαλε...(Πετάρισε το είναι του. )
-Θέλετε το βράδυ να παμε στο κολλώδες ζωικό θέατρο να τους δούμε όλους μες την γυάλα; Εξάλλου απ ‘ αυτούς ρουφάμε ζωή.... (Άρχισα να στρίβω τσιγάρο, συγγνώμη δεν άντεξα ...)
-Ω!!
Φόρεσε και αυτός το παλτό του αφήνοντας μια γλιοδικη λάσπη να πέσει απ τα συναισθήματα του.
Και τότε είδα εκείνη...
Το πικραμένο βλέμμα της...
-Ωχρή μου λεύκα.
Είπα...
-Σε περίμενα μου είπε, μα τώρα καβαλώ αλλού πλάτη!
Δεν υπήρχε πια σκαπανέας για να με μαστίγωση και οι διαφημίσεις χωρίς αγοραστικό κοινό είχαν πάψει...(Ανδρείκελα!)
Συνέχισε...Κάποτε ζούσα ,δρούσα ,περπάταγα ακέραιη στο δρόμο.
το βλέμμα της ανέπαφο, τέλεια ομορφιά.
-Μα δε φταιω !!!
Είπα καθώς έσχιζα την φορεσιά του , το σύστημα επιθυμούσε την κονιορτοποίηση προσπάθησα , προσπάθησα να πω στους ανθρώπους την σημασία της επαφής το του να αφουγκράζεσαι μα...
-Ότι και να λες είναι αργά είμαι πια ύφασμα....
Οι ρύμες μου μπερδεύτηκαν σε ένα λεπτό...Τα λόγια μου αιμορραγούσαν ακατάπαυστα
-Ντροπή μου για την γύμνια μου , μα είμαι τρελός για σένα...
-Δεν με πείθεις!
ΣΧΡΑΑΑΑΤΣΣΣΣ!
Έσκισα το ύφασμα και πήγα κοντά της.
-Πεθαίνω για σένα, προσπάθησα για σένα.
Εκείνη δεν συγκινήθηκε ,αγκάλιασε ποιο σφιχτά το ύφασμα ...
-Δεν προσπάθησες αρκετά ,ο κόσμος είναι σκληρός ...
Το μίασμα δυσανασχέτησε , μα ο κανίβαλος είπε ...
-άφησε τον, την θέλει, θα τον βρούμε ...
Και επιβιβάστηκαν αγκαλιασμένοι στη διαστημική μερσεντές του ...
Κάθισα μόνος στην πλάτη του φεγγαριού.
Δεν τα πήγα καλά ποτέ με την εξουσία.
Πιστεύω στον άνθρωπο.
Μου άρεσε η κοινοκτημοσύνη.
Το να μοιράζομαι.
Κάποιοι βρήκαν μια άλλη έννοια περί τούτου.
Ιδεολογίες να συγκρούονται για το ίδιο αποτέλεσμα.
Οι σοσιαλιστές να μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Η θρησκείες να μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Και οι φασίστες να πιστεύουν στις θρησκείες που μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Και να μαζεύουν αγαθά, αγαθέ...
Μου φάνηκε ότι είδα την νιηριδα να χορεύει λίγο ποιο πέρα.
Θα συνέχιζα με την πληγή ανοιχτή ανυπόταχτος.
Σε λίγο ο επιστήμονας θα βγει απ’ το δωμάτιο μέσα σε αχνισμένους καπνούς και θα πει ότι τα κατάφερε ...
Αντέχεις ένα ακόμα θαύμα;...
...Στον κόσμο του χρήματος;
(έκφραση απ’ την διάλεκτο ,σημαίνει τα θελα και τα ‘παθα.)
Τούτο το σύμπαν είναι προσοδοφόρο για το κέρδος, δεν εξηγούνται αλλιώς οι σκαπανείς, δεν μπορεί να φταιει μόνο η οδοντοστοιχία τους Θα υπάρχουν βαθύτερα αιτία δε συμφωνείτε;
- Τι να σας πω κύριε κανίβαλε, από τότε που φάγαμε τους τελευταίους οι έρευνες τελμάτωσαν...
ο! Τσίμπλα τούτη ....( μ’ ανοιχτά μάτια ) ... άσχημο γεγονός in deed... Μα αναγκαίο οι μισθοί βλέπετε ...
- Και τα δώρα του Πάσχα!!! ...
-Ο!!! Πραγματικά και το ασφαλιστικό...
-Δεν νιώθετε μια ασφάλεια τώρα;
-Τουλάχιστον μπορώ να βγάλω την γλώσσα μου ελευθέρα στον αέρα χωρίς κάποιος να καταλάβει την ειρωνεία μου.
-Ειρωνικός ; εσείς ; (Καθώς του φορούσε το παλτό από το δέρμα των σκαπανέων, στην πλάτη δέσποζε η δικιά μου φάτσα με την πλούσια χαίτη πανάκριβο...)
Είστε το ποιο αγαθό πλάσμα που υπάρχει ...
-Τούτη πόλη!!(Στα γαλλικά του αυτός καταλαβαίνετε...)καμία φορά ασφυκτιώ ωστόσο...
- Εξάλλου δεν κάναμε και τίποτα κακό ... Υπόφεραν...
-Κάλο μου μίασμα ...Τι τέλειος σύντροφος που είστε ...(Αγαπιόντουσαν πλατωνικά...)
-Κύριε κανίβαλε...(Πετάρισε το είναι του. )
-Θέλετε το βράδυ να παμε στο κολλώδες ζωικό θέατρο να τους δούμε όλους μες την γυάλα; Εξάλλου απ ‘ αυτούς ρουφάμε ζωή.... (Άρχισα να στρίβω τσιγάρο, συγγνώμη δεν άντεξα ...)
-Ω!!
Φόρεσε και αυτός το παλτό του αφήνοντας μια γλιοδικη λάσπη να πέσει απ τα συναισθήματα του.
Και τότε είδα εκείνη...
Το πικραμένο βλέμμα της...
-Ωχρή μου λεύκα.
Είπα...
-Σε περίμενα μου είπε, μα τώρα καβαλώ αλλού πλάτη!
Δεν υπήρχε πια σκαπανέας για να με μαστίγωση και οι διαφημίσεις χωρίς αγοραστικό κοινό είχαν πάψει...(Ανδρείκελα!)
Συνέχισε...Κάποτε ζούσα ,δρούσα ,περπάταγα ακέραιη στο δρόμο.
το βλέμμα της ανέπαφο, τέλεια ομορφιά.
-Μα δε φταιω !!!
Είπα καθώς έσχιζα την φορεσιά του , το σύστημα επιθυμούσε την κονιορτοποίηση προσπάθησα , προσπάθησα να πω στους ανθρώπους την σημασία της επαφής το του να αφουγκράζεσαι μα...
-Ότι και να λες είναι αργά είμαι πια ύφασμα....
Οι ρύμες μου μπερδεύτηκαν σε ένα λεπτό...Τα λόγια μου αιμορραγούσαν ακατάπαυστα
-Ντροπή μου για την γύμνια μου , μα είμαι τρελός για σένα...
-Δεν με πείθεις!
ΣΧΡΑΑΑΑΤΣΣΣΣ!
Έσκισα το ύφασμα και πήγα κοντά της.
-Πεθαίνω για σένα, προσπάθησα για σένα.
Εκείνη δεν συγκινήθηκε ,αγκάλιασε ποιο σφιχτά το ύφασμα ...
-Δεν προσπάθησες αρκετά ,ο κόσμος είναι σκληρός ...
Το μίασμα δυσανασχέτησε , μα ο κανίβαλος είπε ...
-άφησε τον, την θέλει, θα τον βρούμε ...
Και επιβιβάστηκαν αγκαλιασμένοι στη διαστημική μερσεντές του ...
Κάθισα μόνος στην πλάτη του φεγγαριού.
Δεν τα πήγα καλά ποτέ με την εξουσία.
Πιστεύω στον άνθρωπο.
Μου άρεσε η κοινοκτημοσύνη.
Το να μοιράζομαι.
Κάποιοι βρήκαν μια άλλη έννοια περί τούτου.
Ιδεολογίες να συγκρούονται για το ίδιο αποτέλεσμα.
Οι σοσιαλιστές να μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Η θρησκείες να μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Και οι φασίστες να πιστεύουν στις θρησκείες που μιλούν για κοινοκτημοσύνη.
Και να μαζεύουν αγαθά, αγαθέ...
Μου φάνηκε ότι είδα την νιηριδα να χορεύει λίγο ποιο πέρα.
Θα συνέχιζα με την πληγή ανοιχτή ανυπόταχτος.
Σε λίγο ο επιστήμονας θα βγει απ’ το δωμάτιο μέσα σε αχνισμένους καπνούς και θα πει ότι τα κατάφερε ...
Αντέχεις ένα ακόμα θαύμα;...
...Στον κόσμο του χρήματος;
