Η ιστορία αυτή ,είναι γραμμένη στον άνεμο και υπάρχει από μια μακρινή και αρχαία όσο και σύγχρονη εποχή .
Πριν ο κόσμος πάρει την μορφή που ξέρουμε ,και οι άνθρωποι κυριαρχήσουν στα πάντα, υπήρχε η δύναμη της αρμονίας . Μέσα από αυτήν την δύναμη ξεπηδούσαν θεία συναισθήματα, που σιγά ,σιγά άρχισαν να μορφοποιούνται ,και να ονομάζονται θεότητες .Αυτές ,μέσα από την ροή της δημιουργικής έκφρασης, άρχισαν να ερωτοτροπούν, και να γενούν και άλλες θεότητες . Έτσι στην έβδομη κορφή του όρους Ανθηράτ, γεννήθηκε από τον χρόνο και την αγάπη, ο θεός του ερωτά.
Είχε την γλύκα για καρδιά, και όπλο του ένα τόξο, που με αυτό έπρεπε να στοχεύει με ακρίβεια στις καρδιές των υπαρκτών όντων .Περνώντας τα με μαεστρία από τον θάνατο στην ανάσταση για να νιώθουν ύψιστα συναισθήματα .Μα η ιστορία του δεν ήταν εύκολη, καθώς, το κάθε χάρισμα έχει και εύθηνη.
Ο έρωτας από μικρός, έπρεπε να μάθει να στοχεύει σωστά .
Στο όρος Ανθηράτ υπήρχε η κοιλάδα του Μαραμπό, και οι γονείς του τον άφησαν εκεί από μικρό, ώστε να βρει
Το δικό του μέρος της αρμονίας.
Χωρίς καθοδήγηση, να βρει την δικιά του διαδρομή .
Το μωρό , γιατί μωρό ήταν ακόμα ,έδειξε ενδιαφέρων για ένα δέντρο, και μπουσουλώντας πήγε εκεί ,πέρασε το βέλος του στην χορδή ,την τέντωσε για πρώτη φορά , σημάδεψε ,και το άφησε να φύγει από το τόξο του ...
Το κόκκινο βέλος του, διέσχισε τον ουρανό, τρύπησε τον χρόνο, πέρασε μέσα από την καρδιά της αγάπης ,και καρφώθηκε στην γη .
Εκεί, σε αυτό το δέντρο, πέρασε τα πρώτα χρόνια του , εκεί έσπασε την πρώτη χορδή, και από τους καρπούς αυτού του δέντρου ,τράφηκε ώστε να δυναμώσει και να μπορέσει να εκτελέσει το έργο του . Όσο όμως περνούσε ο καιρός ,οι θεότητες πολλαπλασιάζονταν ,και άρχισαν να διεκδικούν η μια από την άλλη, διαταράσσοντας την δύναμη της αρμονίας.
Ανίκανες να μοιραστούν, ή να προσφέρουν στην τελειομανία τους, άρχισαν να δολοπλοκούν με τα κατώτερα.
Έτσι, αποφάσισαν να αγοράσουν τον κόσμο της φθοράς, όσο θα προχωρούσε η εποχή οι επόμενες θεότητες θα αναθρέφονταν από την φθορά και τον ξεπεσμό καταλήγοντας σε ημίθεους και με τον καιρό, θνητούς.
Παράλληλα, ο πόλεμος για την ανωτερότητα ,θα κρατούσε.
Η κατάσταση δεν πήγε όμως όπως οι θεότητες είχαν αποφασίσει, από την μια στον κόσμο της φθοράς οι επόμενες γενιές χάνανε με τεχνάσματα ιδιότητες, από την άλλη η αρμονία διαταράχτηκε από τον πόλεμο, αποφασίζοντας σαν γέννα των πραγμάτων να εκλείψει , και να περάσει στα αόρατα
Έτσι ,την στιγμή που η φθορά επικράτησε ,και οι πρώτοι άνθρωποι εμφανίστηκαν, ο ερωτάς σήκωσε το φιλτραρισμένο βέλος του, που πέρασε από την καρδιά της αγάπης, άλειψε και τα υπόλοιπα βέλη με αυτό, και πέρασε στα αόρατα, μαζί με τις άλλες θεότητες προσφέροντας μια ολική δόνηση στο σύμπαν .
Ήταν η στιγμή που η γη άλλαξε, και οι πρώτοι άνθρωποι εμφανίσθηκαν άρχισαν με τον καιρό να φτάνουν προς το βουνό, μέσα από την εξέλιξη κάπου το χείλια διακόσα π.χ. κατοίκησαν την πεδιάδα Μαραμπό που πια είχε αλλάξει όνομα, και ανέπτυξαν πολιτισμικές δραστηριότητες. Πολλές γενιές πέρασαν ξέγνοιαστες και ερωτικές στιγμές κάτω από κείνο το αιωνόβιο δέντρο, και οι γέννες τους τράφηκαν με τους καρπούς του , ενώ άλλα ζευγάρια ανέβαιναν στις κορυφές του για να μπορούν να κοιτούν από κει τα αστέρια .
Και προχωρώντας, στον χρόνο αφήνοντας κραυγές αγάπης , χυμούς ηδονής και φλογισμένες στιγμές , ξεκλείδωσαν ένα μυστικό αρμονίας και κέρδισαν από αυτό ,ένα δώρο, την μελωδία της μουσικής .
Παρόλα αυτά , τα πράγματα δεν είχαν εξομαλυνθεί, τα κατώτερα συνεχίζοντας την συμφωνία σβήνανε οποιαδήποτε πληροφορία από τον προηγούμενο κόσμο και έτσι ,συναντώντας η μια δράση την άλλη ,οδήγησαν τους ξυλοκόπους στο δέντρο με σκοπό να φτιάξουν μουσικά όργανα .
Η ξυλεία ήταν πλούσια ,έτσι φτιάχτηκαν από αυτήν ένα πιάνο , μια κιθάρα , ένα κοντραμπάσο μια φυσαρμόνικα , μερικά κρουστά , βιολί , και άλλα .Όλα τους .
Διασκορπισμένα στον χορό της εποχής , σε διαφορετικούς δρόμους
Ποτισμένα από τον τρόπο του έρωτα και τη θαλπωρή της αγάπης.
Ζήσαν πολλές ερωτικές καταστάσεις και αγγίγματα .
απέκτησαν μάλιστα από την διαδρομή τους άλλη μια ιδιότητα .
να περνάν στα αόρατα όποτε θέλουν ,και να εμφανίζονται στην ζωή του καθένα , όταν αυτά επιθυμούν .
Όσο για τις χορδές που άφησε εκεί ο έρωτας; πέρασαν ,έχοντας τον τρόπο τους και αυτές, στα όργανα .
Έτσι , αν παίζεις μουσική , το να ρωτήσεις το ξύλο από που προέρχεται ...Από ποιο δάσος , είναι πολύ καλό, έχει σίγουρα ,μια ιστορία να σου πει.
Όπως η παρακάτω ιστορία...
Όταν οι ξυλοκόποι πήγαν τα ξύλα στον έμπορο ,έξω από το βρεγμένο τζάμι του μαγαζιού του ,περνούσε μια τρυφερή και όμορφη κοπέλα ,φορώντας ένα μακρύ κομψό σωμών φόρεμα με τούλια και ένα καπέλο με μια λεπτή δαντελένια κορδέλα , ενώ οι στάλες της βροχής τόνιζαν το λευκό δέρμα της ,με τα ροδοκόκκινα μάγουλα.
Τράβηξε αμέσως το βλέμμα του έμπορου , ενώ την στιγμή που οι εργάτες ακούμπησαν κάτω τα ξύλα , τα βλέμμα τα τους συναντήθηκαν , και άκουσαν μέσα στην ψυχή τους τις πρώτες νότες της μελωδίας της ευτυχίας..
Ο έμπορος ήξερε , και η κοπέλα επίσης .
Μπήκε μέσα στο μαγαζί με πρόφαση την βροχή , συστήθηκε στον έμπορο και κοιτώντας τα ξύλα του είπε ότι σαν ξυλεία θα μπορούσαν να φτιάξουν πολύ όμορφα μουσικά όργανα
Αυτός της πρόσφερε μια κούπα αχνιστό καφέ χαμογελώντας της και την έβαλε να καθίσει δίπλα στο τζάκι
Η φλόγα φούντωσε ανάμεσα τους και ο έμπορος συμφώνησε να δώσει την ξυλεία στον οργανοποιό .
Τα ξυλά φύγαν από κει για τον οργανοποιό ,και το ζευγάρι λίγο αργότερα ερωτεύτηκε ,και ίσως , παντρεύτηκε.
Ο οργανοποιός της περιοχής, ήταν ένας πανέμορφος και χαρισματικός νέος κάπου στα εικοσιτέσσερα χρόνια Είχε αναλάβει το μαγαζί , και μάθει την τέχνη από τον πατέρα του.
Η ξυλεία είχε φτάσει έξω από το μαγαζί, και ενώ ετοίμαζε την πληρωμή, το αγοροκόριτσο της περιοχής ,ανέβηκε με ένα σάλτο πάνω στην φορτωμένη καρότσα
Μα , ότι ανεβαίνει πέφτει, έτσι πατώντας πάνω στον κορμό, και με μια απλή κίνηση του άλογου βρέθηκε φαρδιά πλατιά στο δρόμο .
Το αχ ! Της ξεσήκωσε την περιοχή και το άλογο αφήνιασε. Οι εργάτες του έμπορου πήγαν να της επιτεθούν , μα ο οργανοποιός τους σταμάτησε . Τους έδωσε τα λεφτά τους, και κάτι παραπάνω για να πιουν στην ταβέρνα και τους ευχαρίστησε λέγοντας τους πως δεν τους χρειαστεί, θα ξεφορτώσει μόνος του την ξυλεία, και να περάσουν το απόγευμα να πάρουν το κάρο .
Κοίταξε την φοβισμένη κοπέλα που είχε ματώσει στα γόνατα, της χαμογέλασε και την σήκωσε στα χέρια του για να την περιποιηθεί.
Την έβαλε να καθίσει σε μια αναπαυτική καρεκλά στην αυλή , έπιασε απαλά το πόδι της, την κοίταξε στα όμορφα μάτια της, χαμογέλασε ξανά ,και βάλθηκε να της καθαρίζει την πληγή .
Η κοπέλα ένοιωσε τεράστια αμηχανία και πρωτόγνωρα συναισθήματα, και ακριβώς εκείνη την στιγμή ένα κομμάτι από την ξυλεία έφυγε από το κάρο χτυπώντας απαλά τον οργανοποιό και σπρώχνοντας τον το πρόσωπο του βρέθηκε στο πλούσιο μπούστο του κοριτσιού .
Η απρόσμενη εξέλιξη δημιούργησε και στους δυο μια αίσθηση φόβου και αμηχανίας. Την στιγμή που το ξύλο ταλαντεύτηκε στην πλακόστρωτη αυλή η μια σάρκα σαν από ένστικτο ρούφηξε την άλλη, και άκουσαν και οι δυο για πρώτη φορά την μελωδία της ευτυχίας .
Από τότε ,πέρασαν πολλές νύχτες μαζί ,η κοπέλα τον βοηθούσε στο μαγαζί ,και όταν έφτιαξε και πούλησε τα όργανα, μπορεί και να παντρεύτηκαν.
Όσο για το τέλος που θεωρούμε στα πράγματα ;
Όταν φεύγουμε από την εικόνα
Σίγουροι για την καταστροφή .
Ή την νίκη μας .
Η σιωπή και το μυστικό .
Γυρνάν, και τα φροντίζουν.
Τα αναγεννούν .
Σαν φοίνικας .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν το δέντρο κόπηκε , η αγάπη έτρεξε από πάνω του και έχυσε ποτάμια δάκρια Από αυτά γονιμοποιήθηκε ένας καρπός από το δέντρο και στην θέση του φύτρωσε η συνέχεια .
Με τον καιρό και τα χρόνια το δέντρο θέριεψε
μπορείς να βρεις αραχτό από κάτω του κάποιον να δοκιμάζει τον ολόγιομο καρπό του
και αν τον κοιτάξεις στα μάτια ;
τότε θα δεις
πως είναι άνθρωπος της αγάπης.
Και έτσι .
Ήρθε ο καιρός.
Που τέλειωσα .
Η .
Σειρά σου .
Είμαι και τρένο καμιά φορά .
Πριν ο κόσμος πάρει την μορφή που ξέρουμε ,και οι άνθρωποι κυριαρχήσουν στα πάντα, υπήρχε η δύναμη της αρμονίας . Μέσα από αυτήν την δύναμη ξεπηδούσαν θεία συναισθήματα, που σιγά ,σιγά άρχισαν να μορφοποιούνται ,και να ονομάζονται θεότητες .Αυτές ,μέσα από την ροή της δημιουργικής έκφρασης, άρχισαν να ερωτοτροπούν, και να γενούν και άλλες θεότητες . Έτσι στην έβδομη κορφή του όρους Ανθηράτ, γεννήθηκε από τον χρόνο και την αγάπη, ο θεός του ερωτά.
Είχε την γλύκα για καρδιά, και όπλο του ένα τόξο, που με αυτό έπρεπε να στοχεύει με ακρίβεια στις καρδιές των υπαρκτών όντων .Περνώντας τα με μαεστρία από τον θάνατο στην ανάσταση για να νιώθουν ύψιστα συναισθήματα .Μα η ιστορία του δεν ήταν εύκολη, καθώς, το κάθε χάρισμα έχει και εύθηνη.
Ο έρωτας από μικρός, έπρεπε να μάθει να στοχεύει σωστά .
Στο όρος Ανθηράτ υπήρχε η κοιλάδα του Μαραμπό, και οι γονείς του τον άφησαν εκεί από μικρό, ώστε να βρει
Το δικό του μέρος της αρμονίας.
Χωρίς καθοδήγηση, να βρει την δικιά του διαδρομή .
Το μωρό , γιατί μωρό ήταν ακόμα ,έδειξε ενδιαφέρων για ένα δέντρο, και μπουσουλώντας πήγε εκεί ,πέρασε το βέλος του στην χορδή ,την τέντωσε για πρώτη φορά , σημάδεψε ,και το άφησε να φύγει από το τόξο του ...
Το κόκκινο βέλος του, διέσχισε τον ουρανό, τρύπησε τον χρόνο, πέρασε μέσα από την καρδιά της αγάπης ,και καρφώθηκε στην γη .
Εκεί, σε αυτό το δέντρο, πέρασε τα πρώτα χρόνια του , εκεί έσπασε την πρώτη χορδή, και από τους καρπούς αυτού του δέντρου ,τράφηκε ώστε να δυναμώσει και να μπορέσει να εκτελέσει το έργο του . Όσο όμως περνούσε ο καιρός ,οι θεότητες πολλαπλασιάζονταν ,και άρχισαν να διεκδικούν η μια από την άλλη, διαταράσσοντας την δύναμη της αρμονίας.
Ανίκανες να μοιραστούν, ή να προσφέρουν στην τελειομανία τους, άρχισαν να δολοπλοκούν με τα κατώτερα.
Έτσι, αποφάσισαν να αγοράσουν τον κόσμο της φθοράς, όσο θα προχωρούσε η εποχή οι επόμενες θεότητες θα αναθρέφονταν από την φθορά και τον ξεπεσμό καταλήγοντας σε ημίθεους και με τον καιρό, θνητούς.
Παράλληλα, ο πόλεμος για την ανωτερότητα ,θα κρατούσε.
Η κατάσταση δεν πήγε όμως όπως οι θεότητες είχαν αποφασίσει, από την μια στον κόσμο της φθοράς οι επόμενες γενιές χάνανε με τεχνάσματα ιδιότητες, από την άλλη η αρμονία διαταράχτηκε από τον πόλεμο, αποφασίζοντας σαν γέννα των πραγμάτων να εκλείψει , και να περάσει στα αόρατα
Έτσι ,την στιγμή που η φθορά επικράτησε ,και οι πρώτοι άνθρωποι εμφανίστηκαν, ο ερωτάς σήκωσε το φιλτραρισμένο βέλος του, που πέρασε από την καρδιά της αγάπης, άλειψε και τα υπόλοιπα βέλη με αυτό, και πέρασε στα αόρατα, μαζί με τις άλλες θεότητες προσφέροντας μια ολική δόνηση στο σύμπαν .
Ήταν η στιγμή που η γη άλλαξε, και οι πρώτοι άνθρωποι εμφανίσθηκαν άρχισαν με τον καιρό να φτάνουν προς το βουνό, μέσα από την εξέλιξη κάπου το χείλια διακόσα π.χ. κατοίκησαν την πεδιάδα Μαραμπό που πια είχε αλλάξει όνομα, και ανέπτυξαν πολιτισμικές δραστηριότητες. Πολλές γενιές πέρασαν ξέγνοιαστες και ερωτικές στιγμές κάτω από κείνο το αιωνόβιο δέντρο, και οι γέννες τους τράφηκαν με τους καρπούς του , ενώ άλλα ζευγάρια ανέβαιναν στις κορυφές του για να μπορούν να κοιτούν από κει τα αστέρια .
Και προχωρώντας, στον χρόνο αφήνοντας κραυγές αγάπης , χυμούς ηδονής και φλογισμένες στιγμές , ξεκλείδωσαν ένα μυστικό αρμονίας και κέρδισαν από αυτό ,ένα δώρο, την μελωδία της μουσικής .
Παρόλα αυτά , τα πράγματα δεν είχαν εξομαλυνθεί, τα κατώτερα συνεχίζοντας την συμφωνία σβήνανε οποιαδήποτε πληροφορία από τον προηγούμενο κόσμο και έτσι ,συναντώντας η μια δράση την άλλη ,οδήγησαν τους ξυλοκόπους στο δέντρο με σκοπό να φτιάξουν μουσικά όργανα .
Η ξυλεία ήταν πλούσια ,έτσι φτιάχτηκαν από αυτήν ένα πιάνο , μια κιθάρα , ένα κοντραμπάσο μια φυσαρμόνικα , μερικά κρουστά , βιολί , και άλλα .Όλα τους .
Διασκορπισμένα στον χορό της εποχής , σε διαφορετικούς δρόμους
Ποτισμένα από τον τρόπο του έρωτα και τη θαλπωρή της αγάπης.
Ζήσαν πολλές ερωτικές καταστάσεις και αγγίγματα .
απέκτησαν μάλιστα από την διαδρομή τους άλλη μια ιδιότητα .
να περνάν στα αόρατα όποτε θέλουν ,και να εμφανίζονται στην ζωή του καθένα , όταν αυτά επιθυμούν .
Όσο για τις χορδές που άφησε εκεί ο έρωτας; πέρασαν ,έχοντας τον τρόπο τους και αυτές, στα όργανα .
Έτσι , αν παίζεις μουσική , το να ρωτήσεις το ξύλο από που προέρχεται ...Από ποιο δάσος , είναι πολύ καλό, έχει σίγουρα ,μια ιστορία να σου πει.
Όπως η παρακάτω ιστορία...
Όταν οι ξυλοκόποι πήγαν τα ξύλα στον έμπορο ,έξω από το βρεγμένο τζάμι του μαγαζιού του ,περνούσε μια τρυφερή και όμορφη κοπέλα ,φορώντας ένα μακρύ κομψό σωμών φόρεμα με τούλια και ένα καπέλο με μια λεπτή δαντελένια κορδέλα , ενώ οι στάλες της βροχής τόνιζαν το λευκό δέρμα της ,με τα ροδοκόκκινα μάγουλα.
Τράβηξε αμέσως το βλέμμα του έμπορου , ενώ την στιγμή που οι εργάτες ακούμπησαν κάτω τα ξύλα , τα βλέμμα τα τους συναντήθηκαν , και άκουσαν μέσα στην ψυχή τους τις πρώτες νότες της μελωδίας της ευτυχίας..
Ο έμπορος ήξερε , και η κοπέλα επίσης .
Μπήκε μέσα στο μαγαζί με πρόφαση την βροχή , συστήθηκε στον έμπορο και κοιτώντας τα ξύλα του είπε ότι σαν ξυλεία θα μπορούσαν να φτιάξουν πολύ όμορφα μουσικά όργανα
Αυτός της πρόσφερε μια κούπα αχνιστό καφέ χαμογελώντας της και την έβαλε να καθίσει δίπλα στο τζάκι
Η φλόγα φούντωσε ανάμεσα τους και ο έμπορος συμφώνησε να δώσει την ξυλεία στον οργανοποιό .
Τα ξυλά φύγαν από κει για τον οργανοποιό ,και το ζευγάρι λίγο αργότερα ερωτεύτηκε ,και ίσως , παντρεύτηκε.
Ο οργανοποιός της περιοχής, ήταν ένας πανέμορφος και χαρισματικός νέος κάπου στα εικοσιτέσσερα χρόνια Είχε αναλάβει το μαγαζί , και μάθει την τέχνη από τον πατέρα του.
Η ξυλεία είχε φτάσει έξω από το μαγαζί, και ενώ ετοίμαζε την πληρωμή, το αγοροκόριτσο της περιοχής ,ανέβηκε με ένα σάλτο πάνω στην φορτωμένη καρότσα
Μα , ότι ανεβαίνει πέφτει, έτσι πατώντας πάνω στον κορμό, και με μια απλή κίνηση του άλογου βρέθηκε φαρδιά πλατιά στο δρόμο .
Το αχ ! Της ξεσήκωσε την περιοχή και το άλογο αφήνιασε. Οι εργάτες του έμπορου πήγαν να της επιτεθούν , μα ο οργανοποιός τους σταμάτησε . Τους έδωσε τα λεφτά τους, και κάτι παραπάνω για να πιουν στην ταβέρνα και τους ευχαρίστησε λέγοντας τους πως δεν τους χρειαστεί, θα ξεφορτώσει μόνος του την ξυλεία, και να περάσουν το απόγευμα να πάρουν το κάρο .
Κοίταξε την φοβισμένη κοπέλα που είχε ματώσει στα γόνατα, της χαμογέλασε και την σήκωσε στα χέρια του για να την περιποιηθεί.
Την έβαλε να καθίσει σε μια αναπαυτική καρεκλά στην αυλή , έπιασε απαλά το πόδι της, την κοίταξε στα όμορφα μάτια της, χαμογέλασε ξανά ,και βάλθηκε να της καθαρίζει την πληγή .
Η κοπέλα ένοιωσε τεράστια αμηχανία και πρωτόγνωρα συναισθήματα, και ακριβώς εκείνη την στιγμή ένα κομμάτι από την ξυλεία έφυγε από το κάρο χτυπώντας απαλά τον οργανοποιό και σπρώχνοντας τον το πρόσωπο του βρέθηκε στο πλούσιο μπούστο του κοριτσιού .
Η απρόσμενη εξέλιξη δημιούργησε και στους δυο μια αίσθηση φόβου και αμηχανίας. Την στιγμή που το ξύλο ταλαντεύτηκε στην πλακόστρωτη αυλή η μια σάρκα σαν από ένστικτο ρούφηξε την άλλη, και άκουσαν και οι δυο για πρώτη φορά την μελωδία της ευτυχίας .
Από τότε ,πέρασαν πολλές νύχτες μαζί ,η κοπέλα τον βοηθούσε στο μαγαζί ,και όταν έφτιαξε και πούλησε τα όργανα, μπορεί και να παντρεύτηκαν.
Όσο για το τέλος που θεωρούμε στα πράγματα ;
Όταν φεύγουμε από την εικόνα
Σίγουροι για την καταστροφή .
Ή την νίκη μας .
Η σιωπή και το μυστικό .
Γυρνάν, και τα φροντίζουν.
Τα αναγεννούν .
Σαν φοίνικας .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν το δέντρο κόπηκε , η αγάπη έτρεξε από πάνω του και έχυσε ποτάμια δάκρια Από αυτά γονιμοποιήθηκε ένας καρπός από το δέντρο και στην θέση του φύτρωσε η συνέχεια .
Με τον καιρό και τα χρόνια το δέντρο θέριεψε
μπορείς να βρεις αραχτό από κάτω του κάποιον να δοκιμάζει τον ολόγιομο καρπό του
και αν τον κοιτάξεις στα μάτια ;
τότε θα δεις
πως είναι άνθρωπος της αγάπης.
Και έτσι .
Ήρθε ο καιρός.
Που τέλειωσα .
Η .
Σειρά σου .
Είμαι και τρένο καμιά φορά .
